Mundartglosse

Dinnschd unn Leischdung

Von 
Ralf-Carl Langhals
Lesedauer: 
De Kall - Autor unserer Mundart-Glosse. © Walter Imhof

Isch weßda ah nädd, awwa geht dess eisch in letschda Zeit nädd a so, dass ma als ganädd wees, wass die Leit vunnäm wollä? Also in de Wärwung, uff Plakadä, im Radio unn im Färnseh? Isch habb ga kä Vorschdellung, wass die vakaafä odda øzubiedä hawwä. Ob dess ä Høndkrääm, Indanett-Tarifä odda ä Elektrogäreed iss, wass die feilbiedä. A øn Gscheffdä kumm isch vorbei, wo isch nädd weeß, was dodrin iwwa de Laadedisch geht. Neilisch bin isch øn so ääm Ding vorbeigeloffä. Uff de Fänschdascheib warä gønz professionell so grienä Zitronä uffgebabbt, awwa Obst unn Gemies deedä se käns fakaafä, hodd der oigebildä Käll gemähnt, wie isch noi bin unn ä mol noochgfroogt hab. „Dienstleistungen“ deeds bei dämm gewwä. A dess wer viel unn allahønd, obba do nädd ä bissl genaua wärä kännt? „Dienstleistungsvermittlung.“ Ja, ja unn hajoo, awwa welscha Art? Mehr Dinnschd odda mehr Leischdung? Vamiddlä Sie Hausmeeschda, Vasischerungä odda Umzugshelfa? Odda sinn des „körpernahe“ Dienschdleischdungä? Machä Sie die Hoor, Fußpfleeg – odda iss dess øm Änd ga änn Puff? Na ja, also do hawwisch dønn gehe missä.

Moin Schwooga hodd a än Beruf, dännama seit zwønzisch Johr nädd erklärä køonn. Der schännt sich „Berater“ unn vakaaft „Castäma soluschäns“, aawa mol ehrlisch, wissä duudda nädd viel – unn kännä, glaawisch a nädd. Selbsch soi Fraa wees nädd, wass dess soi soll. „Fä ä Haus im Niedafeld, løngt’s!“, hodd moi Schwesda awa gønz schnipisch gsacht, als isch se gfroogt hab, ob se dess nørmal find. Ønnaraseits hoddse Räschd: Nädd løng frøgä, äfach machä. So løng a än Bleedä find, deräm Geld däfir gibt, kumm, egal. Odda wie die Großmudda sagä deed: „Wer løngt froogt, geht løng ärr.“

Kontakt: kall@mamo.de 

Redaktion Seit 2006 ist er Kulturredakteur beim Mannheimer Morgen, zuständig für die Bereiche Schauspiel, Tanz und Performance.

Copyright © 2025 Mannheimer Morgen