Woihnachdä middä in Monnem

S’bassierä jo die dollschdä Sachä, grad in de Woihnachdszeit. Øm ärschdä Woihnachdä waas nadierlisch a so. Als die Heilisch Familiä uff Engelsøweisung nooch Egypdä gflohä iss, sinn’sä - glaabt mass odda glaabt mass nädd - in ä Zeitloch gerodä. Schwupps, hodds gemacht - unn pletzlisch haawä Maria, de Seppl unn de Heilønd middä in de heidischä Zeit (mit Essl unn alläm) im diefschdä Winter in Mønnem ghockt. In dä Frässgass iss grad noch soo gøngä, weil der Essl schä uffm Radweg gebliwwä iss. Øm Paradeplatz awwa waas vørbei, die Leit sinn zusømmägeloffä. „Guggt eisch mol die Lummbä vunn dännä ø! Ruft glei die Bollizei!“ Ønnara sagä: „Nää, heer uff middä Bollizei, isch känn misch aus, die sinn bschdimmt vumm Nationaltheada, ä Flischtlingsprojekt schoints widda.“

Bollizei uff de Pløngä

Awwa die Bollizei war schunn do, dä Mønnema Mørgä a, unn gønz vornä baut schunn s’Kømmera-Team vumm RNF soi Gschdellaasch uff. Dess hochheilischä Paar waa dodaal newa de Schpuur, hodd sisch awwa vorm große Chrischtbøøm abfilmä lossä. De Scheff vumm Oinzelhondlsfabønd war begeischdad: „Bei so ännarä realisdischä Woihnachts- schdimmung do kummä a noch die letzschdä Oikaafsmuffel in die Gäng!“, hodda gemähnt.

Løngsøm gibt’s än Volksufflauf: Die Leit, die øn die Theada-Värsion glaawä, warddä als druff, dass äns zu singä odda donzä øfongt, awwas bassiert nix. Kinner wollä denn Essl schdreischlä. S’Jesuskind hodd ä bissl Schtroh im goldenä Hoor unn føngt’s Heilä ø. „Do gugg, s’iss doch allahønd, fawahlost iss dess Biwl, do kehrts Jugendømt heer!“

Leit, wass Leit, die Pløngä wärrä volla unn volla. „Dess iss nix, die Oigäng wärrä, blockiert, so geht dess nädd!“, mähnt de Oinzelhondlsfabøndsscheff. Die Bollizei hodd middlaweil ihr liewi Not, weil Babbierä hawwä die Drei nadierlisch a känni, unn fä dänn Essl breischdässä in de Fußgängazonä sowieso a noch ä Genähmischung.

Drei komischä Heilischä

In der gønzä Zeit dischpediere die Leit, wass midd „dännä drei komischä Heilischä“ bassiere soll. Unn wehränd de RNF grad de Uffnomäknopp driggä will unn de Repordda vumm Mønnema Morgä telefønisch ändlisch soin Platz uff de ärschdä Seit ausgehønnelt hodd, leitä kørz vunn alle Seidä Gloggä, vunn Konkordiä, vunn de Jesuitekirsch, vunn Sønkt Sebastiøn - unn soga vunn die schdillgelegt Trinidadiskärsch isses zu heere: alle Gloggä, wie uff ä mol øgschaldä - unn widda Schdillä.

Was soll isch eisch sagä? Dess Zeitloch war zu und die Heilisch Familie widda, wo se biiblisch hie kehrt - uffm Weg nooch Egypdä. Im RNF iss nix kummä, de MM hodd a nix gebrocht. Die Leit? „Alla dønn“, hawwäse gsacht, als die Drei uff än Schlag fort warä, unn sinn zurigg in die Gscheffdä unn zum Gliehwoi. Was soll isch saagä? So kønn’s gehä. Alla dønn. Schänä Woihnachdä winscht

Nach einem unbekannten Autor und der Fassung von Heidi Herborn.

Kontakt: kall@mamo.de