Wer will dønn dänn?

Heer!“, hodda widda gekrischä, de Häbädd wia zum Wänna in die Beiz noigschossä iss, „wissda schunns Neischdä? Dänn Kall Laudabach hawwäse entfihrä wollä!“ „A wass, ehrlisch, schunn widda?“, froogt unsan Wärd uvahohlä gänärvt. Beim Häbädd soinä Akdualideedä kriggt de Wänna nämlisch als zuviel: „Schdellda vor, Häbädd, dess hawwä soga mir im Dal der Ønungslose nooch iwwa acht Daag schunn middkriggd!“ De Häbädd vasucht weida soi Gligg: „Ja, ja, dass ihr dess wissä duud, wees isch a, awwa isch mähn jo a wass Ønnaräs...“

Do reißd äm de Gäduldsfadä: „Mønn dønn sag’s!“, kummt de Wänna in Wallung. Also: „De Laudabach entfiehre, mol ehrlisch! Kønnschda dess vorschdelle? Isch mähn, wer will dønn dänn hawwä?“ De Wänna wärd blass: „Wass ferä Vorschdellung – dä Laudabach im Keller, um Himmelswillä, nää!“

Do kummt’s vunn hinnä vumm Pelza aus dä Eck: „Wahrschoinlich weil se fer den Hungerhooge kää Lewensmiddl gebraucht hedden. Dess wer bilisch worrä: Blooß ä bissl Høhnäwasser unn droggä Brod“, sagdä Schørsch. „Un näddämol ä Kärnschä Salz!“, schieb isch dämm Pelza hinnaher, denn se ulängsch friehpännsioniert hawwä. Seidäm hoggda als Linksrhoinischa midd Dagässfreizeit bei uns als in Mønnem øm Schdømmdisch unn hodd klorä Ideä, de Schørsch.

De Wännä froogd: „A mol ehrlisch, wer machd dønn so wass? Unn vor alläm: Wer zahld dønn fer so än Miesäpeder Lesegeld?“ „En Laadehieda!“, mähnt de Schørsch droggä wie soi Rieslingschørlä unn folgärg logisch: „Der wärd beim Lønz hoggä, der Kall, ä Käll.“

„Männa, heerd ma uff, der armä Käll, dess iss nädd lusdisch, iwwa sowas machtma kä Witz!“, sag isch. „Heer Kall, hoschdu jetz seid neischdem Vaschtändnis fer Gsundheitsminischda, hä?“, feixt de Häbädd. „Vunn Fall zu Fall schunn!“, mähn isch. „So vunn Kall zu Kall, mähnsch du in dämm Fall?“, lacht dä Wänna hinna soinarä Theek. Unn irgändwie haawäse jo a Räschd. Wie hodd die Großmudda gsacht: „Fascht nix iss so traurisch, dass ma nädd irgänwønn driwwa lachä kønn!“ Unn acht Daag sinn ä løngi Zeit.

Kontakt: kall@mamo.de