De Kall mähnt: Mønemma Lescha

Dess muss ähna vaschdehä!“, mähntda, der Färschda im Keffadehler Wald. Isch denk unn will sagä: „Hä?“, grab awwa noch schnell in de owwarschd Schublaad vunn moinarä Kinnaschdubb – unn saag: „Wie biddä?“

„Dess soll ähna vaschdehä!“, widdaholtda. S’geht graad so weida in moim Kopp: „Ja, wass jetzt solla odda mussas vaschdehä, der vunn demma rädd?“ Monschmol iss jo unsa Muddaschbrooch a kømisch. Isch glaab, wass der uffgeregdä Mønn vumm Førschdømt sagä will, iss: „Dess kønn känn Mänsch vaschdehä, wie ähna so wass machä kønn.“ Die Rädd iss, vunnämä Loch in Mønnem. Nä nädd vunn Mønnem als dess geliebte Dräggloch dessma friah mol warä. Also bevor uns iwwakondideldä Auswärtischä zum Gehoimtipp hochfrisiert hawwä, Färz! Dess Mønnema Loch, dess isch unn der Färschda mähnä, iss a nädd dess aus de aldä Kunschdhall, die älderä unna Eisch wärre sisch noch entsinnä ønnäm Lauda soi „Hole for Mannheim“. Nä, isch rädd vunnem äfachä Loch middä uffm Änser Weg im Waldbodä im Keffadehler Wald. Do hodd schoint’s än Hund (ugfehr so groß wie ä Pony) midda uffm Weg ä kniehohes Loch gegrawä. Dess kønn der Färschda nädd vaschdehä. Also, dass Hundä Lescha grawä schunn, awwa nädd, dass dänä dess ihr Halda durschgehä lossä. Der dummä Hund schdeht kwasi øm onnarä Änd vunn de Loin. Schdelld eisch mol vor, wass do basierä kønn! Brischda ä Bä unn mehr! S’Forschdaudo brischd sisch die Ax. Wønn’s dungl iss odda dämmert, iss noch gfehrlischa, mähnt der Färschda, der so wass nädd faschdeha kønn. „War dess vielleischd ä Wildsau?“, froog isch. „Dess uff jeden Fall, awwa käni midd vier Bä, soviel schdeht feschd!“

Kontakt: kall@mamo.de