Warum der Kall vor allem gern "ä babbisch Gudsl" isst

Unn? Habbda schunn gebaggä? Widda nädd? S’deed løngsøm Zeit wärrä, mähnda nädd aa? Ach, ihr baggd kä Woihnachdsgudsl? Schunn widda nädd, dess Johr? Letsch Johr doch a schunn nädd, kømisch. „Dess Johr simma noch nädd däzuu kummä, weil … wegä … Wørms – zu Deitsch: ä Ausrädd nooch de ønnarä. Kä Zeit, hajoo. Fä mønsch Ønnares hoddsä a geløngt, eia Zeit. Na, ja, dess missd ihr wissä, bleibd eischs Maul hald sauwa. Unn mir ewä aa. Grad isch häng jo awwa hald so øn de Gudsl, bsonners øn de babbischä, ehrlisch gsacht. Normal, ihr wisst jo Bscheid, sagä die Leit „Der iss ønn ma khongä wie ä babbisch Gudsl!“ So änna krigsch nimmi los.

Isch mähn jo awwa hald ä nädd so billischä, ärschd schdäähardä, nooch äm Øschlozä dønn aawa glei babbischsißä Gudsl. Also solschä, wiesäsä beim Fasnachtsumzug gschmissä hawwä, als es noch änna gewwä hodd, awwa dess iss ä ønnari traurischi Gschischd. Isch habb awwa ä Vorlieb fer ä ønnarä Gudsl, also, Wøihnachdsgudsl nadierlisch – do will isch dønn die babbischä, also die nassä, safdischä midd Muus unn Marzipøn, mit Tschoklaad, Zuggaguss, Nuggadd unn Orøngschad, also ønnasch gschbrochä: Florändiner, Terrassä, Beetmännschä unn Domminoschdää, øm beschdä zwee- odda dreischdeggisch – isch kännd misch noisetzä! De Rest vumm Della kännä Onnarä hawwä: Buddagebaggänäs, Heidesønd unn Schpekulatius – dess sinn fär misch Hundekuchä – isch häng øn dännä babbischä Gudsl!

Kontakt: kall@mamo.de