Do machsch du nix!

Kennda dess a? Wønnda ään Wolf erkleersch – unns bringt iwwahauptganix? S’gibt jo Leit, die hawwä drei Skeleddä: äns aus Knochä – unn noch zwee ønnarä, die heeße: Schdurrheit unn Schtarrsinn. Die hawwä ä Moinung odda än eigändlisch längsch iwwaholde Wissänsschtønd – unn dodebei bleiwässä, färdisch. Moi Großdøndä war so än Fall. Do iss ä Schreiwä kummä, was weeß dønn isch, vunn de Bønk, de Krøngäkass odda de Vasischerung – unn schunn issä betrogä, belogä, abgezockt unn – bsunners schä – „gemacht worrä“. Hoschdas øgeguckt, hosch wass noochgelesä – unn dønn hosch gebabbält wie ä Buch, ums ihrä zu vagliggarä, warum do wass wie abgezogä worrä iss unn wiesä uff dänn Bätrag kummä.

Die Øntwort war imma die selb: „Nää, nää, do bin isch gemacht worrä, dess loss isch ma nädd nämmä!“ Alla hawwisch widda unn widda øgføngä, unn nochämol unn nochämol – soløng bissä gäniggt hodd. „Ewä glaabtse mas!“, hawwisch erleischdert gedenkt. Noch ännarä lønge Paus, die Døndä dønn: „Jedänfalls binn isch do gemacht worrä!“ Dess war dønn imma dess letschdä Wort: „Jedänfalls“ war dess Fazit, de Schlussschdrisch, die logisch Konsekwänz, Schluss, aus, färdisch, do machsch du nix. Die Sach hawwisch dønn schpeeda abgekärzt, hab dess Schreiwä øgeguckt – unn als erschdäs gsacht: „Jedänfalls bisch do geemacht worrä!“ Monschmol wärd alles gut, wønn die Leit die Wohrheidä kriggä, diesä heerä wollä. Alla dønn – märkds eisch!

Kontakt: kall@mamo.de