Heer, horschämool!

S’gibt Setz, ihr Leit, vor dännä habb isch regelräschd Øngschd. „Ma määsd ä mol die Kisch schdreischä Heeßd: „Kall, wønn schtreischt DU ändlisch mol die Kisch?“ Newä dämm blooß proførma uupersänlischä „ma“ hoggd dirägd dess vamointlisch harmlosä „Isch habb ma iwwalegt...“ Die Setz gehä dønn meischd midd Wärda wie „du“ unn „määschdämool“, „käängschdamool“odda „deedschgscheidaämool“ weida. Do heeßd’s dønn: Uffbassä! Ohrä ølegä unn schnell vumm Agga machä! – schunsch musch fä ønnarä Leit die Arweid machä.

Im halb Privadä, so im erweiderdä uugäzwungäna Middänønna gibt’s a so Signalwärda. Hoggsch irgendwo øm Schdømmdisch, beim Gaddävaroin, uffm Schulfeschd, beim Gemoindebazaa odda uff ännarä Mitgliedavasømmlung musch a Owacht gewwä. Wønnda änna odda ääni, dänndä ga nädd sooo gut kännsch, fadraulisch die Hønd uff die Schulda legt unn øfongt mit: „Heer, horschämol“ odda „Heer, heermo“, weeß isch jo schunn Bscheid. Do sollsch wass oifeedlä, vamiddlä, besorgä, valeihä, heergewwä, iwwanämmä odda schaffä, wo du uff jedenfall nix unn de ønnarä viel dävuu hodd. Øm Änd iss doin Rasemäha, Øhänger, doi Bohrmaschien – uff jeden Fall awwwa doi Geld unn doi Wocheänd førd. Alla, ihr Leit, merkt eisch dess! Dänn Rot gibt eisch unn Ihne

Kontakt: kall@mamo.de